Overleden op 3 januari 2009
Vorige zaterdag is de wereld voorgoed veranderd. Iedereen werd verstomd door het nieuws dat jij ons hebt verlaten om ergens anders je missie verder te zetten.
Voor zoveel mensen was jij een vriend. Jij met je onvergetelijke lach, je eerlijke gedrevenheid, je waarheden en overtuigingen. Je was er altijd als iemand je nodig had, of het nu was om te feesten of om te troosten. Niets was je ooit teveel.
Waar je nu ook bent, ze kunnen daar alleen maar van geluk spreken. Er zal daar voor altijd gelachen en gefeest worden, want met jou in de buurt is dat onvermijdelijk.
Hoe vaak nam je niet het voortouw bij het organiseren van feestjes of uitstappen.
Als er gesierd moest worden bijvoorbeeld, dan was je er als de kippen bij om ervoor te zorgen dat het ook onvergetelijk werd.
Bij ons jaarlijks schuttersweekend was je steevast terug te vinden in de keuken. “ga maar allemaal tappen en ronddragen, ik blijf bij mijn meisjes in de keuken” zei je dan. Je nam daar de volledige leiding en als de vlam al eens in de pan sloeg smeet je gewoon de hele handel aan de deur uit. Voor alles was er een oplossing.
Je hield van de competitie bij het schieten maar wel op een sportieve manier. Er mocht ook gelachen worden. Het gebeurde meer dan eens dat iemand zijn geweer even moest afpakken omdat jou grappen hem deden schokken van het lachen. En of we nu wonnen of niet, als het seizoen ten einde was moest er gewoon champagne zijn.
Je was een groot man in eenvoudige dingen. Zo hield je enorm veel van de natuur. Je maakte lange tochten met de motto en kon daar dan met veel enthousiasme over vertellen. Het liefst van alles had je ons allemaal meegenomen zodat we het zelf konden zien.
Toen je in Alaska verbleef schreef je in een mail “Als ik de kans heb kom ik hier zeker terug, en ik neem u allemaal mee, want dit moet ge gezien hebben!”.
Alaska was wel wat ver dus in plaats daarvan trokken we naar de Ninglinspo in de ardennen. Niet dat we je dan veel zagen want meestal klauterde je zo snel door het water en de keien dat alleen de fitsten jou konden volgen. Gaan we ooit opnieuw kunnen genieten van de ongedwongen sfeer, de gezelligheid en de samenhorigheid tijdens dit soort uitstappen.
De laatste maanden werd je rustiger. Na lang zoeken had je iemand gevonden met wie je verder wou en bij wie je rust kon vinden. We hebben allemaal kunnen zien hoe de liefde tussen jou en Anita groeide.
Maar ook je aankomende vertrek naar Afghanistan deed je beseffen dat je afscheid moest nemen van de mensen van wie je hield. Je zou voor 4 maanden weg zijn, dat leek oneindig.
Die laatste weken heb je je voorbereid op je vertrek.
Maar op zo’n lange reis had niemand gerekend.
Zal het ooit wennen jou telefoontjes en smsjes te missen, jouw gezelschap te missen, jouw stem niet meer te horen, je niet meer bij onze kliek te hebben.
Het zal wel wennen zeggen de mensen
De tijd heelt, zeggen ze goedbedoeld
Maar ik wil je niet vergeten
Ik wil het niet gewoon worden.
Ook al was het veel te kort, toch zijn wij dankbaar dat wij een stuk van je leven mochten delen. We gaan je nooit vergeten. Je hebt een plekje in ons hart waar niemand nog aan mag komen. Josy…vriend…het ga je goed